Rozwód - poradnik

Z przygotowanego poradnika uzyskasz podstawowe oraz najważniejsze informacje na temat rozwodu, w tym jakie są podstawy do jego orzeczenia, czym różni się orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie oraz z orzekaniem o winie, a także jakie są skutki rozwodu.

Ponadto w przedmiotowym poradniku omówione zostaną także inne sprawy, które mogą być rozstrzygane przy rozwodzie – m. in. kwestie wspólnego majątku, władzy rodzicielskiej, kontaktów oraz alimentacji małoletnich dzieci, co dzieje się ze wspólnie zamieszkiwaną nieruchomością.

Czym jest rozwód

Rozwód jest jednym ze sposobów, na który dochodzi do ustania związku małżeńskiego między Stronami.

Rozwód, jako instytucja zakończenia małżeństwa, jest doskonale znana, natomiast warto wskazać, iż samo postępowanie rozwodowe może różnić się diametralnie w zależności od tego, czy małżonkowie lub małżonek żądają orzeczenia rozwodu bez orzekania o winie, czy też wnoszą o określenie który z małżonków ponosi winę za rozpad małżeństwa.

Każde postępowanie rozwodowe będzie różnić się od siebie także z uwagi na towarzyszące małżonkom okoliczności – czy łączy ich wspólność majątkowa oraz czy kwestie tejże wspólności chcą rozstrzygnąć podczas postępowania rozwodowego, czy mają wspólne, małoletnie dzieci, a ostatecznie – czy w momencie wszczęcia postępowania rozwodowego zajmują wspólne miejsce zamieszkania.

Wszczęcie postępowania rozwodowego

Formalnie, postępowanie o orzeczenie rozwodu ma charakter sporny, to znaczy, iż jeden z małżonków pozywa drugiego o orzeczenie rozwodu. W sytuacji, gdy każde z małżonków decyduje się na złożenie pozwu rozwodowego, o tym, kto będzie stroną powodową, a kto – stroną pozwaną, decyduje pierwszeństwo wniesienia pozwu. W tym przypadku drugi z małżonków nadal może wnosić o rozwód zgodnie ze swoimi pierwotnymi założeniami – uczyni to po prostu w formie odpowiedzi na pozew.

W ramach postępowania rozwodowego Sąd może rozstrzygnąć o:

• zabezpieczeniu potrzeb rodziny na czas postępowania rozwodowego,

• tym, który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia małżeńskiego, a także w jakim stopniu przyczynił się do rozkładu

• władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków,

• kontaktach rodziców z dzieckiem,

• tym, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka.

• sposobie korzystania ze wspólnie zamieszkiwanego mieszkania, w tym o eksmisji jednego małżonka lub podziale miejsca zamieszkania między małżonkami,

• Podziale majątku wspólnego.

Przesłanki orzeczenia rozwodu

Przesłankami do orzeczenia rozwodu jest ustalenie przez sąd, iż między małżonkami doszło do trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego.

Co oznaczają powyższe pojęcia?

Trwałość rozkładu oznacza, że małżonkowie nie powrócą do wspólnego pożycia – musi to wyrażać się tym, iż w dacie orzekania rozwodu stan rozkładu pożycia małżeńskiego nie jest chwilowy, np. tymczasową separacją faktyczną małżonków z uwagi na emigrację zarobkową czy też osadzenie w zakładzie karnym. Małżonkowie, swoim zachowaniem dają do zrozumienia, że nie mają zamiaru już kiedykolwiek pozostawać we wspólnym pożyciu.

Zupełność rozkładu oznacza, iż pożycie małżeńskie ustało na każdej płaszczyźnie.

Płaszczyznami ws

pólnego pożycia jest istniejąca między małżonkami więź duchowa, fizyczna oraz gospodarcza.

Więź duchową określa się zazwyczaj jako zespół wzajemnych uczuć miłości i przywiązania, których dalszymi skutkami są szacunek, zaufanie, szczerość, lojalność, wyrozumiałość, respektowanie osobistych cech małżonka, uwzględnianie jego osobistych potrzeb oraz gotowość do ustępstw oraz kompromisów.

Więź fizyczna przejawiać będzie się w utrzymywaniu wspólnego kontaktu fizycznego, typowego dla partnerów życiowych, których łączy więź emocjonalna. Będzie wyrażać się zatem faktycznych zachowaniach małżonków wobec siebie, związanych z kontaktem fizycznym.

Więź gospodarcza może polegać w szczególności na takich zachowaniach jak prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego, posiadanie wspólnego majątku, przygotowywanie i wspólne spożywanie posiłków, wspólne zamieszkiwanie, niekiedy także prowadzenie wspólnej działalności zarobkowej lub gospodarczej.

Powyższe oznacza, że Sąd prowadząc postępowanie dowodowe będzie badał, czy małżonkowie darzą się uczuciami typowymi dla partnerów życiowych, czy utrzymują kontakty fizyczne typowe dla związku, czy mają wspólne miejsce zamieszkania, czy partycypują w prowadzeniu i utrzymaniu jednego gospodarstwa domowego, czy mają wgląd w finanse drugiego małżonka, czy partycypują we wspólnych kosztach itp. Badanie tego typu okoliczności najczęściej będzie ograniczać się do przesłuchania samych małżonków.

Dopiero po ustaleniu, iż wszystkie rodzaje więzi między małżonkami ustały (rozkład jest zupełny), oraz nie ma widoków na to, by więzi te zostały przywrócone (rozkład jest trwały), Sąd może orzec o rozwodzie.

W praktyce może okazać się niekiedy, iż nawet przy przyjęciu, że nie nastąpił pełny zanik określonej więzi, to rozkład można uznać za zupełny. Przykładem takiego zdarzenia może być choćby wspólne zamieszkiwanie małżonków. Jeżeli taka sytuacja wynika np. z przymusu ekonomicznego, to Sąd może mimo takiego wspólnego zamieszkiwania orzec rozwód.

Czy w takim razie powyższe okoliczności wystarczą do orzeczenia rozwodu? – Nie, jeżeli małżonkowie mają wspólne małoletnie dzieci.

Przesłanką negatywną do orzeczenia rozwodu jest stwierdzenie, że przez rozwód miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Dobro dziecka w tej sytuacji należy rozumieć jako zespół wartości duchowych i materialnych niezbędnych do właściwego rozwoju fizycznego i duchowego dziecka, zarówno w wymiarze intelektualnym, jak i moralnym, oraz koniecznych do prawidłowego przygotowania do pracy dla dobra całego społeczeństwa.

W praktyce często okazuje się, że istniejący między rozwodzącymi się rodzicami konflikt doprowadza do sytuacji, gdy to dalsze pozostawanie w związku obojga rodziców będzie miało gorszy wpływ na dziecko, niż fakt orzeczenia przez Sąd rozwodu. Warto jednak mieć na uwadze, że w przypadku małoletnich dzieci Stron, ich interes będzie uwzględniany nie tylko w relacjach z każdym z rodziców (kontakty, alimenty), ale także w omawianym aspekcie.

Ostatecznie wskazać należy, iż Sąd może odmówić także orzeczenia rozwodu, gdy byłoby to niezgodne z zasadami współżycia społecznego. W praktyce jest to niezwykle rzadko występująca przesłanka, a do jej stwierdzenia potrzebna jest dogłębna analiza konkretnego przypadku.

Rozwód bez orzekania oraz z orzekaniem o winie – różnice

Co do zasady, Sąd orzekając rozwód ustala, który z małżonków jest winny rozkładowi pożycia.

Na czym zatem będzie polegało orzeczenie o winie? Sąd, ustalając okoliczności kiedy nastąpił rozkład pożycia w opisanych powyżej płaszczyznach będzie także badał, jaka okoliczność przyczyniła się do tego rozpadu oraz czy któryś z małżonków jest odpowiedzialny za wystąpienie tej okoliczności. Sąd oceni także stopień, w jakim każdy z małżonków przyczynił się do rozpadu.

Co istotne, Sąd może orzec także, że oboje małżonków jest winnych rozkładowi pożycia.

Ostatecznie, jeżeli małżonkowie wnoszący o orzeczenie rozwodu są zgodni, mogą oni oświadczyć, iż wnoszą o orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie. W tej sytuacji sąd odstąpi od wnikliwego badania przyczyn rozpadu i poprzestanie przede wszystkim na ustaleniu, iż do takiego rozpadu doszło.

Czy warto zatem wnosić o orzeczenie rozwodu z orzekaniem o winie? W przeważającej części przypadków – nie.

Z punktu widzenia prawa, ustalenie winy małżonków będzie miało zasadniczo znaczenie z dwóch powodów:

1. Jeden z małżonków chce otrzymać alimenty od drugiego małżonka na swoje utrzymanie (czego nie należy mylić z alimentami zasądzanymi na rzecz małoletnich dzieci Stron),

2. Jeden z małżonków chce obciążyć kosztami postępowania rozwodowego drugiego małżonka.

Co do pierwszej okoliczności konieczne jest stwierdzenie, iż:

• Tylko małżonek, od którego zamierzamy dochodzić alimentów, jest wyłącznie winny rozkładowi pożycia małżeńskiego

• Małżonek dochodzący alimentów jest w niedostatku lub po rozwodzie istotnie pogorszy się sytuacja materialna tego małżonka.

Jeżeli zatem drugi z małżonków przyczynił się w jakikolwiek sposób do rozkładu pożycia, nawet w niewielkim stopniu, nie będzie podstaw do dalszego dochodzenia alimentów.

Ponadto, nawet jeżeli Sąd ustali wyłączną winę jednego z małżonków, ale małżonkowie żyli na podobnej stopie życiowej, w szczególności oboje uzyskują zarobki na poziomie pozwalającym na samodzielne utrzymanie, a dysproporcja miedzy dochodami małżonków nie jest znaczna, to również w tej sytuacji nie będzie podstaw do orzeczenia alimentów.

Co do drugiej okoliczności warto wskazać, iż koszty postępowania sądowego, które będzie musiał ponieść małżonek przegrywający sprawę z uwagi na orzeczenie jego winy w rozkładzie pożycia, co do zasady to:

• 600,00 zł opłaty sądowej,

• 17,00 zł opłaty skarbowej (w przypadku reprezentacji przez pełnomocnika),

• 720,00 zł kosztów zastępstwa przez pełnomocnika.

Warto zastanowić się zatem, czy w przypadku, gdy nie zachodzą wszystkie przesłanki do zasądzenia alimentów między małżonkami, lub ww. koszty nie stanowią dla małżonków znaczącego ciężaru finansowego, nadal korzystne dla małżonków jest orzeczenie o rozwodzie z orzekaniem o winie. W szczególności warto rozważyć przedmiotową okoliczność z tego względu, iż w praktyce zasądzone koszty zastępstwa mogą nie pokryć honorarium poniesionego przez wygrywającego małżonka na poczet jego reprezentacji przed Sądem.

Postępowanie w przedmiocie orzeczenia rozwodu bez orzekania o winie jest też w praktyce względnie tanie - co prawda małżonek wnoszący powództwo będzie musiał uiścić opłatę w wysokości 600,00 zł, jednak w przypadku gdy dojdzie do orzeczenia rozwodu bez orzekania o winie, sąd zwróci temu małżonkowi 300,00 zł, oraz zobowiąże drugiego małżónka do uiszczenia na rzecz wnoszącego powództwo połowy pozostałej części opłaty. Rozwód dokonany bez orzekania o winie będzie zatem kosztował każdego małżonka, w zakresie kosztów sądowych, po 150,00 zł.

W przypadku, gdy nie zachodzą ww. okoliczności, orzeczenie rozwodu nie niesie za sobą zasadniczo jakichkolwiek innych skutków, niż orzeczenie o rozwodzie bez orzekania o winie. W przypadku jednak postępowania z orzekaniem o winie, będzie ono wymagało znacznie bardziej skomplikowanego postępowania dowodowego, wiązać będzie się ze znacznym obciążeniem czasowym (z uwagi na konieczność przeprowadzenia co najmniej kilku rozpraw), emocjonalnym, a niekiedy także finansowym.

W ramach przykładu można wskazać, że w sprawach rozwodowych, w których małżonkowie nie wnoszą o orzekanie o winie, całe postępowanie, poza czasem poświęconym na wymianę pism między stronami, może zakończyć się na pierwszej rozprawie, której czas trwania nie przekroczy 15 min. W przypadku postępowań z orzekaniem o winie, sprawy te potrafią trwać nawet kilka lat.

Warto zatem rozważyć tę okoliczność, gdy skutek rozwodu bez i z orzekaniem o winie dla małżonków będzie taki sam.

Skutki rozwodu

Głównym i podstawowym skutkiem orzeczenia rozwodu jest powstanie stanu, w którym byłych małżonków łączą już więzi małżeńskie.

Jeżeli między małżonkami istniał ustawowy ustrój majątkowy małżeński (czyli małżonkowie nie zawierali jakiejkolwiek umowy w zakresie majątku małżeńskiego lub nie doszło do orzeczenia o zniesieniu wspólności majątkowej), to ustrój ten również ustaje po prawomocnym orzeczeniu rozwodu. Od tego momentu, te  składniki, które dotychczas weszły w skład majątku wspólnego, stanowią współwłasność rozwiedzionych małżonków w częściach ułamkowych, na zasadach ogólnych określonych przez przepisy kodeksu cywilnego.

Jeżeli natomiast jeden z małżonków nabędzie jakiś składnik majątkowy po orzeczeniu rozwodu, a składnik ten wchodziłby w skład majątku wspólnego gdyby był on w związku małżeńskim, to po orzeczeniu rozwodu majątek ten będzie stanowił już jego wyłączną własność – w ramach przykładu można wskazać, iż dochody z działalności zarobkowej małżonka, po prawomocnym orzeczeniu rozwodu, stanowią już jego wyłączny majątek osobisty.

Ponadto małżonek, który zmienił nazwisko wraz z zawarciem małżeństwa, po prawomocnym orzeczeniu rozwodu, ma 3 miesiące na to, by złożyć stosowne oświadczenie przed Urzędem Stanu Cywilnego o powrocie do poprzedniego nazwiska. W praktyce warto w pierwszej kolejności zweryfikować z sądem prawomocność wyroku, a następnie odczekać ok. 1 – 2 tygodnie, by wyrok został przesłany do Urzędu Stanu Cywilnego. Dopiero wtedy możliwe będzie złożenie stosownego oświadczenia. Co istotne, w celu złożenia przedmiotowego oświadczenia można udać się do dowolnego urzędu, nie tylko tego, przed którym zawierano związek małżeński.

Majątek małżonków po rozwodzie

Jak zostało wskazane powyżej, po orzeczeniu rozwodu wspólność majątkowa małżonków ustaje, a w jej miejsce małżonkowie nabywają udziały we współwłasności majątku pozostałego po małżeństwie.

W związku z powyższym, małżonkowie mogą dokonać podziału przedmiotowego majątku, przy czym do dokonania takiego podziału stosuje się przepisy ogólne dot. zniesienia współwłasności, z uwzględnieniem kilku szczególnych różnic wynikających ze specyfiki powstania tej współwłasności.

Co do zasady przyjmuje się, że każdy z małżonków ma równe udziały w majątku wspólnym.

Niezależnie od tego na jakiej podstawie dokonywany jest podział majątku, każdy z małżonków może żądać, aby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Co istotne, przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym.

Podziału majątku można dokonać poprzez umowę lub orzeczenie sądu.

Jeżeli podział majątku następuje na podstawie umowy, między małżonkami musi być pełna zgoda co do tego, jakie przysługują im udziały w majątku wspólnym, co wchodzi w skład majątku wspólnego, oraz w jaki sposób zamierzają podzielić między siebie majątek, w tym czy jeden z małżonków ma dokonać spłaty lub dopłaty na rzecz drugiego małżonka.

Podział majątku może nastąpić co do zasady w dowolnej formie, jednak zalecane jest zachowanie jakiejkolwiek formy pozwalającej na późniejsze udowodnienie dokonanego podziału. Sprawa komplikuje się, gdy podziałowi ma ulec majątek, co do którego konieczne zachowanie jest określonej formy czynności prawnej – przykładowo,  jeżeli małżonkowie będą znosili współwłasność majątku powstałego po rozwodzie, w skład którego wchodzi nieruchomość – w tej sytuacji konieczne jest zachowanie formy aktu notarialnego.

W sytuacji, w której małżonkowie nie są zgodni co do ww. okoliczności, podział nadal jest możliwy, przy czym zostanie on dokonany na podstawie orzeczenia sądowego.

O sposobie podziału można orzec już przy orzekaniu rozwodu, przy czym jest to uzależnione od decyzji sędziego który ustali czy dokonanie podziału nie przyczyni się do przedłużenia postępowania.

W przypadku, gdy podział majątku nie został dokonany przy rozwodzie, dokonuje się go na drodze odrębnego postępowania o zniesienie współwłasności. W tej sytuacji Sąd przeanalizuje stanowiska każdej ze Stron i oceni, jakie udziały przysługują małżonkom w majątku wspólnym, co wchodzi w skład majątku wspólnego oraz jak dokona podziału.

Postępowanie to, oprócz kosztów samej opłaty od wniosku, wiązać się może także z kosztami przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego (gdy spór między małżonkami dotyczy wartości poszczególnych składników majątku wspólnego). W oczywisty sposób podział majątku na drodze orzeczenia sądowego trwa dłużej niż na podstawie umowy.

Jeżeli między małżonkami istnieje spór jedynie co do tego jak podzielić część majątku wspólnego, nic nie stoi na przeszkodzie, by dokonać częściowego zniesienia współwłasności umową, a w pozostałej części – rozstrzygnąć konflikt przed sądem.

Warto na koniec wskazać, iż to, czy w ogóle doszło do powstania majątku wspólnego małżonków, oraz to, co będzie wchodzić w skład majątku wspólnego, będzie zależało od tego, czy małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską. W tym przypadku również konieczne będzie poddanie danej sprawy indywidualnej analizie.

Co ze wspólnym miejscem zamieszkania?

Trzeba mieć na uwadze, iż podczas postępowania rozwodowego, niezależnie od kwestii własności oraz podziału majątku, Sąd może orzec o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków.

W wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka.

Na zgodny wniosek stron sąd może w wyroku orzekającym rozwód orzec również o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, o ile podział bądź jego przyznanie jednemu z małżonków są możliwe.

Jeżeli małżonkowie nie zajmują wspólnego miejsca zamieszkania, Sąd odstąpi od orzekania w przedmiotowym zakresie.

Co z dziećmi, w tym z przysługującymi im alimentami?

Tak jak zostało wskazane na początku, przedmiotem postępowania rozwodowego jest także ustalenie, jaką władzę rodzicielską ma każdy z małżonków, w jakim stopniu małżonkowie mają mieć kontakt z małoletnimi dziećmi, oraz w jakim zakresie każdy z małżonków ma wykonywać na rzecz dzieci obowiązek alimentacyjny.

Z uwagi na skomplikowany przedmiot orzekania w tego typu sprawach (wszak wymienione kwestie mogą być samodzielną podstawą 3 różnych postępowań sądowych) warto wskazać jedynie najważniejsze okoliczności.

Władza rodzicielska stanowi przejaw tego, w jakim zakresie dany rodzic może podejmować decyzje co do życia dziecka. Sąd może w tym zakresie orzec, iż każdy z rodziców ma pełnię władzy rodzicielskiej (w szczególności jeżeli rodzice są w stanie się porozumieć i są zgodni co do sposobu i kierunku rozwoju oraz wychowania małoletnich dzieci), ograniczyć władzę rodzicielską, lub, w skrajnych przypadkach, pozbawić jednego rodzica całkowicie władzy rodzicielskiej.

Kontakty z małoletnimi dziećmi małżonków polegać będą na ustaleniu przez Sąd, w jakim czasie, oraz na jakich warunkach każdy z rodziców będzie mógł faktycznie kontaktować się z dziećmi. Warto wskazać na tę okoliczność, iż ograniczenie lub pozbawienie władzy rodzicielskiej nie jest ściśle związane z orzeczeniem o kontaktach – może być bowiem tak że rodzic, który jest pozbawiony władzy, nadal ma orzeczone swobodne i częste kontakty z dziećmi – ponownie, każda sprawa wymaga w tym zakresie indywidualnej oceny i podjęcia decyzji, która będzie najlepsza dla dziecka.

Od pewnego czasu w polskim orzecznictwie wykształciła koncepcja tzw. pieczy naprzemiennej – polega ona na odmiennym do standardowego orzeczeniu, iż dziecko stron nie ma stałego miejsca zamieszkania przy jednym z rodziców i orzeczenia o zakresie kontaktów z drugim z rodziców, ale polegać będzie na tym iż dziecko, w regularnych interwałach w danym okresie (przykładowo, co dwa tygodnie) będzie raz mieszkać u jednego rodzica, raz u drugiego.

Ocena skuteczności tzw. pieczy naprzemiennej często zależy od osoby sędziego. Rozwiązanie to ma swoich zwolenników jak i krytyków, a by możliwe było orzeczenie pieczy naprzemiennej muszą zaistnieć szczególne warunki między rodzicami.

W pierwszej kolejności, bezwzględnie muszą oni być zdolni do porozumienia się w kwestii kontaktów z dziećmi. Jakiekolwiek zaburzenie harmonii przy przekazywaniu dziecka pod opiekę może stanowić dla Sądu przesłankę do odstąpienia od orzeczenia tej formy kontaktów.

Następnie konieczne jest, by rodzice zamieszkiwali w niedalekiej odległości od siebie, najlepiej w obrębie jednej miejscowości, by cykliczna zmiana miejsca zamieszkania dziecka nie wiązała się dla niego ze zbyt dużą dolegliwością oraz nie utrudniała rozwoju dziecka, np. przez utrudniony dojazd do placówki edukacyjnej.

Ostatecznie dziecko musi mieć zapewnione należyte warunki bytowe u każdego z rodziców, w szczególności mieć swoje miejsce w mieszkaniu każdego z rodziców, które to miejsce gwarantować będzie mu prawidłowy rozwój.

Choć spełnienie przesłanek do orzeczenia pieczy naprzemiennej może wydawać się trudne, to rozwiązanie to ma tę zaletę, iż może prowadzić do braku konieczności o orzekania w przedmiocie alimentów. W przypadku bowiem, gdy każdy z rodziców partycypuje w obowiązku alimentacyjnym w równych częściach, nie ma podstaw do wyrównywania nakładów ponoszonych przez jednego rodzica na poczet utrzymania dziecka.

Alimenty, w swym potocznym rozumieniu, stanowią jedynie część tego, co ustawodawca rozumie pod pojęciem obowiązku alimentacyjnego.

Warto w tym miejscu rozwiać kilka mitów na temat obowiązku alimentacyjnego:

• Obowiązek alimentacyjny nie polega wyłącznie na łożeniu środków pieniężnych na utrzymanie dziecka – przejawia on się także w dbaniu o utrzymanie dziecka w każdej płaszczyźnie jego potrzeb – będzie to zatem także np. osobista opieka czy też wychowywanie dziecka,

• Obowiązek alimentacyjny istnieje między wszystkimi członkami rodziny, nie tylko między rodzicami a dzieckiem, choć to rodzice wobec dzieci są obowiązani w pierwszej kolejności do jego realizowania,

• O istnieniu lub wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego świadczyć będzie zdolność samodzielnego utrzymania się przez osobę alimentowaną, a nie osiągnięcie określonego wieku – przykładowo dziecko, które osiągnęło już pełnoletniość i co do zasady mogłoby samodzielnie się utrzymywać, ma zamiar kontynuować edukację by podnosić swoje kwalifikacje i ma ku temu możliwości, nadal będzie uprawnione do alimentów,

• Do spełnienia obowiązku alimentacyjnego nie jest wystarczające, by dany rodzic łożył środki pozwalające na jakiekolwiek utrzymanie – dziecko ma bowiem prawo do życia na tej samej stopie życiowej, co jego rodzice.

W postępowaniu rozwodowym Sąd przede wszystkim będzie jednak rozstrzygał to, jaką kwotę ma łożyć jeden z rodziców na utrzymanie dziecka, którego obowiązek alimentacyjny nie jest realizowany w drodze osobistej opieki i wychowania, tj. gdy między rodzicami nie ma orzeczonej pieczy naprzemiennej, a rodzic uiszczający alimenty sprawuje bezpośrednią opiekę nad dzieckiem w mniejszym zakresie niż drugi rodzic.

Przy ocenie tego, jaką kwota alimentów jest należna małoletnim dzieciom Sąd będzie badał przede wszystkim:

• Usprawiedliwione potrzeby alimentowanego dziecka,

• Zarobkowe oraz majątkowe możliwości alimentującego rodzica.

Jeżeli rodzice są zgodni co do tego, jak w ich ocenie ma być wykonywana władza rodzicielska, kontakty oraz jaki ma być obowiązek alimentacyjny rodziców, mogą oni zawrzeć w tym zakresie pisemne porozumienie.

Sąd, po przedstawieniu mu takiego porozumienia, jeżeli uzna, iż jest ono zgodne z dobrem dziecka, ma obowiązek je uwzględnić.

Ponadto, w zależności od woli rozwodzących się rodziców, na ich zgodny wniosek, nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Dzięki temu byli małżonkowie mogą swobodnie, wedle potrzeb ustalać sposób sprawowanej przez nich opieki nad małoletnimi dziećmi.

Warto także wskazać, iż postępowanie rozwodowe będzie miało wpływ na ewentualne toczące się postępowania w przedmiocie władzy, kontaktów i alimentów. Jeżeli toczy się postępowanie o zmianę władzy rodzicielskiej, kontakty oraz alimenty przed wniesieniem pozwu rozwodowego, to po jego wniesieniu sprawy te albo są przekazywane do rozpoznania Sądowi właściwemu do rozpoznania pozwu rozwodowego, albo zawieszane na czas postępowania rozwodowego.

Podsumowanie

Jak wynika z treści przedmiotowego poradnika, każde postępowanie rozwodowe będzie różnić się w zależności od osobistej sytuacji małżonków, ich wzajemnego nastawienia wobec siebie, istnienia majątku wspólnego małżonków oraz małoletnich dzieci.

Istotne jest zatem, by przed zdecydowaniem się na wniesienie pozwu rozwodowego, skonsultować swoją sytuację z prawnikiem, który szczegółowo przeanalizuje Państwa sytuację i doradzi, jak najskuteczniej przejść przez postępowanie rozwodowe, by odbyło się ono bez zbędnych komplikacji zwłaszcza, gdy małżonkowie, mimo rozkładu pożycia, pozostają w dobrych relacjach i możliwe jest znaczne uproszczenie postępowania.

W ramach usług świadczonych przez Kancelarię jesteśmy w stanie zapewnić Państwu kompleksowe doradztwo w zakresie Państwa sytuacji prawnej, reprezentację przed sądem zarówno w postępowaniu w przedmiocie orzeczenia rozwodu jak i postępowaniach dot. władzy rodzicielskiej, kontaktów oraz alimentów na rzecz małoletnich dzieci. Jeżeli wyrażaliby Państwo taką wolę, Kancelaria jest także gotowa przygotować dla Państwa stosowne porozumienie w zakresie kluczowych kwestii związanych z rozwodem, opisanych w treści niniejszego poradnika.

Jeżeli są Państwo zainteresowani świadczonymi usługami, zapraszamy do kontaktu za pośrednictwem znajdującego się na stronie formularza, bądź bezpośrednio na wskazany numer telefonu lub adres e-mail.